Sevgili Yağmur ve Yiğit’le organizasyonlarından yaklaşık 1 ay önce telefonla görüştük, detayları konuştuk, online olarak örnekleri inceledik ve daha sonra benimle çalışmaya karar verdiler. Onlarla Nikah günü tanışmamıza rağmen sanki günlerdir tanışıyormuş gibi hızla ve keyifle çekimlere başladık ve ortaya blogdaki bu güzel kareler çıktı.
Evlerinin bahçesinde, aile arasında harika bir nikah töreni oldu. Her şey en ince ayrıntısına kadar özenle hazırlanmıştı. Her detay çok doğal ve zarifti. Bu güzel ev bahçesi içten dokunuşlarla belki de çoğu düğün mekanından bile daha göz alıcı olmuştu. Her şeyin ev sahibinin dokunuşuyla olması, o samimiyet hissi kendi estetiğini yaratmıştı.
Onların aslında farklı bir hikayesi var, tam 15 yıl önce 5 Eylül 05 yılında tanışmışlar, Uzun yıllar sonra bu mutlu günle nikahlarını tamamladılar. Birbirlerini o kadar iyi tanıyorlar ki çekime de çok kolay adapte oldular.
Bizi kapıda “patron” karşıladı. Evin asıl sahibi o tatlı dost. Bahçenin bir köşesinde anıları, fotoğrafları asılıydı güzel çiftimin. Yıllar yıllar önceki fotoğrafları, iki yetişkin insanın, neredeyse çocukluk, ilk gençlik yılları fotoğrafları vardı. Onları da görmek çok değerliydi. Geçmişin güzelliği, o fotoğraflar sayesinde bugünün kıymetini tüm davetlilere haykırıyordu. Ben bundan çok etkilendim. Bu tatlı birliktelik artık yeni bir adıma hazırdı.
Nikah ve sonrasında akşam çok eğlenceliydi, Pandeminin gölgesinde, herkes maksimum düzeyde dikkat ederek, güzel bir akşam yaşandı. Fonda harika müzisyenlerin sunduğu melodiler duygulara rehberlik etti. Gerçekten çok ama çok güzeldi bu müzik ziyafeti.
Aileler ve arkadaşlar iyi ki varlar, onlarla her şey çok daha güzel… Bunu çok sık diyorum ama tüm mutluluk onlarla anlamlı. O güzel anneanne ve zarif pozu ne demek istediğimi özetliyor aslında.
Nice güzel yıllarınız olsun arkadaşlar.
Fotoğraflar sizlerle, iyi seyirler!
Cemal Can Ateş