Bir Nişan Güncesi: Eda ve Çaka

Mayıs’ın 24’ünde kameramla birlikte zarif mi zarif bir organizasyona davetliydik. Eda ve Çaka’nın ömürlerinin en tatlı sayfalarından birini çevirecekleri bu akşam için, konuklar gelmeden birkaç saat önce oradaydık.

Yağmurlu başlamıştı gün. Anne evinin çimlerinde hazırlıklar sürerken, içerde bambaşka bir heyecan vardı. İçimden “sanırım görkemli bir sadelik bekliyor herkesi” diye geçirdiğimi anımsıyorum. Hep o peşinden koştuğum, dekorunu gerçeklikten, estetiğini ise en içten hislerden alan bir gün vardı önümde. Ve yanılmadım da…

Masanın hemen arkasındaki örtüye işlenmiş isimler, motifler ve tarih her şeyi anlatıyor. Florinproject’in imzası da varsa zaten tamamdır her şey. Birazdan güneş de açacaktı.

Pencere’de Eda’yı yakaladığım kare benim için en güzel anlardandı. Zaten biliyordum, bu çekim “portrelerin çekimi” olacaktı. Birbirini seven insanların, içten ortamlarda, sofralarda buluştuklarında portreleri takip ediyorum daha çok. Yüzlerdeki her bir çizgi, her bir mimik en güzel detaylarıyla anlatıyor o günü böyle zamanlarda.

Akşamın şanslı davetli grubunun bahçeye adımını atmasıyla bir ton daha renklendi her şey. Bir kavuşma, bir şölen atmosferi hakim oldu tüm bahçeye. Şimdi bu fotoğraflara bakarken, deklanşörün seslerini bu zarif kutlamanın başlangıç sesleri gibi tekrar tekrar duyuyorum.

Evin minik dostunun, bahçedeki çiçeklerin de portreleri olmalıydı elbette. Ailenin tüm güzelliği, bir arada olmanın o tarifsiz hisleri… Bir nebze fotoğraflarda saklayabildiysem tüm bunları, işte benden mutlusu yok.

Hep diyorum ya; en güzel dekor yaşamın ta kendisidir. En güzel kuş o an orada olan… Ve en güzel ağaç, en güzel aşk, siz de orada olduğunuz için o kareye girmeye bu kadar hevesli. Benim yaptığımsa sadece, fotoğraf için hali hazırda istekli bu güzel parçaları cesaretlendirip aynı karede buluşturmak.

Sevgili Eda ve Çaka, bu mutlu hikayeniz hep böyle “görkemli bir sadelikle” geçsin.

Sevgilerimle,

Cemal Can Ateş